دهند مژده مهمانی خدای جلیل              

فرشتگان، به تشرف به بارگاه جلال

زمیزبان یگانه به بندگان آرند                 

درود و مژده رحمت، نوید استقبال

شگفت اینکه بود روزهای مهمانی         

غذای جسم حرام و شراب روح حلال!

رمضان مهمان بسیار عزیزی است؛ هر سال چند روز شمرده‌ای به نزد ما می‌آید و آن در بین ماه‌ها همانند یوسف در میان برادرانش می‌باشد. پس باید قدرش را بدانیم و آن چنان که شایسته‌ی آن است برایش آماده شویم. کم کم صدای پای ماه مبارک رمضان بهتر و بهتر شنیده می‌شود. ماهی که در آن سفره رحمت خدا گسترده است و هر کس بسته به مقداری که خود را آماده کرده است، می‌تواند از این خوان رحمت الهی استفاده کند. معروف است که علما و عرفای بزرگ یک سال خود را آماده می‌کردند تا در ضیافت خدا شرکت کنند و بتوانند شب‌های قدر را به بهترین وجه درک کنند. بعضی هم ماه رجب و شعبان را انتخاب می‌کنند جهت آمادگی برای ضیافت خدا. در روایات آمده است که پیامبر اکرم ماه شعبان را به روزه و عبادت می‌گذراندند و روزه این ماه را به ماه مبارک رمضان وصل می‌کردند.

در زمان‌هایی نه چندان دور، مردم ایران برای استقبال از ماه رمضان آداب و آیین به خصوصی داشتند. آدابی چون نقاره زنی، خاک گیری، بازسازی و نوسازی مساجد و قالی‌های آن‌ها، ریزه خوانی و مناجات خوانی. هرچند هنوز گوشه‌هایی از این آداب و رسوم در برخی مناطق به چشم می‌خورد اما به نظر می‌رسد زندگی شهری و اقتضائات آن مجال پرداختن به این سنت‌های زیبا را از مردم این دیار ستانده است. چند سالی است به مناسبت حلول ماه رمضان،  سنت نقاره زنی احیا شده تا مردم امروز را به تامل در دقایق مناسك و رسوم گذشته وادارد.