ولایت عشق

انسانها همه خوابند تا آنکه مرگ به سراغ آنها بیاید ، پس آنگاه تازه از خواب غفلت بیدار خواهند شد (*) و این کهنه سرای پست ،  گذرگاهی بیش نیست نه آنکه به غلط پنداری که همواره دراین سرای دون، جاودان هستی ، باید بگذاری و بگذری(**) و الا ناگزیر، باید گذاشت و گذشت!  و  مرگ، بریده شدن علاقه روح از بدن است، فقط همین، نه آنکه پنداری مرگ یعنی پایان همه چیز ، مرگ یعنى آغاز سفر از این دنیا به سراى آخرت و مفارقت از زندان بدن .

بعد از مرگ، انسان را به جایى منتقل مى کنند که نامش ‍ قبر است، و قبر منزل موقتى مردگان مى باشد. در هنگام مرگ و قبض روح، ممکن است سختیها و شداید فراوانى - در اثر اعمال و افکارى که در دنیا کسب نموده است - به انسان هجوم آورد. و بعد از این ناراحتیها و رنجهاى عالم قبر و برزخ شروع مى شود، تاریکى و ظلمت قبر، سوال نکیر و منکر، فشار قبر، حمله حیوانات گوناگون به بدن و...

آدمى، باید خود را براى چنین سفرى آماده سازد و از حالا به فکر سختى‌هاى راه طولانى خود باشد. و اینجاست که نماز - این باشکوهترین عمل عبادى الهى - به یارى انسان مى شتابد و از او در بحرانى ترین و طوفانى ترین لحظات، دستگیرى مى‌نماید، چنانکه پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: ملک الموت به من گفت که: هر کس مواظب اوقات نمازهاى پنجگانه‌اش باشد، من از مادر به او مهربانتر مى باشم . (1)

امام صادق علیه السلام فرمود: ان ملک الموت، یدفع الشیطان عن المحافظ على الصلاه و یلقنه شهاده ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله، فى تلک الحاله العظیمه (2) یعنی فرشته مرگ شیطان را در هنگام مرگ، از کسی که مراقب نماز خود بوده است دور می سازد و کلمه لااله الا الله و محمد رسول الله را به او تلقین می نماید